Een woud aan regels
Wat nu als er een teveel aan regels is? Zo iets als te veel mensen in een bus, je krijgt het er benauwd van. Angst heeft geleid tot het verzinnen van veel meer regels, die over hetzelfde onderwerp gaan: verantwoording afleggen… En, deze angst is ontstaan omdat er tijdelijk iets meer ongelukken zijn gebeurd. Dan grijpen mensen blijkbaar naar iets wat ze al kennen: regels maken. Hoe komt het dat ze niet kijken naar het functioneren van de ‘stoplichten’? Deze werkten immers niet goed (lees: de overheid, banken, toezichthouders etc). Alle 'stoplichten' stonden te kijken, maar sprongen niet op rood toen het mis dreigde te gaan. Helpen meer regels dan nog?
Regels kosten bergen met geld
Door een teveel aan regels, verdwijnen er miljoenen aan maatschappelijk geld door het putje. Wie worden er wijzer van meer regels? Onze klanten in ieder geval niet! Adviesbureaus wél want de regels worden steeds ingewikkelder. Ook accountants spinnen hier garen bij, want zij moeten alles regeltje voor regeltje controleren….. maar ook die worden er niet altijd blij van. En dat soort jongens en meisjes zijn duur! En dan praat ik nog niet eens over het aantal uren die we als organisatie zelf moeten steken in dit gedoe…Eeuwig zonde. Wij zijn van het helpen van mensen aan een fijne plek om te wonen. En als het even kan tegen beperkte administratieve kosten.
Dus even in het kort: er zijn iets meer ongelukken geweest, voor 99% bij een paar narcistische directeuren in de branche. We zetten daarna véél meer 'stoplichten' neer en vervolgens verdienen mensen die niets, maar dan ook helemaal niets met de maatschappelijke sector te maken hebben, ongelooflijk veel geld. Wie heeft dit bedacht? Is dit wél legitiem? Angst en wantrouwen kost veel!
Omdenken
Het mag duidelijk zijn dat ik pleit voor een cursus omdenken voor iedereen die regels bedenkt. Door ze eerst te laten kijken naar de bedoeling van de corporatiesector én te kijken naar waar de meeste risico’s zitten. Dat heeft de geschiedenis ontzettend duidelijk gemaakt. En, ik noem de ‘bekende’ paarse krokodil. Dan weet iedereen genoeg. Nu op zoek naar een groene krokodil; eentje die vooruit wil!
